Rajmund - Nonnat (nienarodzony) ujrzał światło dzienne w Portell koło Barcelony (Hiszpania) w 1200 roku. Wyjęto go z łona matki, która poród przypłaciła życiem. Stąd jego łaciński przydomek Nonnatus - Nienarodzony. Około roku 1224 Rajmund wstąpił do niedawno założonego przez św. Piotra z Nolasco (+ 1258) Zakonu od Wykupu Niewolników (mercedariuszy). Rajmund nie tylko znał się osobiście z Założycielem zakonu, ale serdecznie się z nim przyjaźnił. Z całym też zapałem poświęcił się misji wykupywania chrześcijan z rąk Maurów. Arabowie traktowali podbitych chrześcijan jako niewolników. Tak było w Hiszpanii. Nadto jako korsarze na swoich okrętach czynili wypady z Afryki Północnej na wybrzeża Europy - zwłaszcza Hiszpanii, Francji, Sycylii i Włoch. Tam rabowali miasta i wsie, a ich mieszkańców uprowadzali ze sobą do niewoli. Chciwi jednak na pieniądze, chętnie ich odsprzedawali. Św. Piotr z Nolasco wysłał Rajmunda do Rzymu, ażeby tam starał się o zatwierdzenie nowej rodziny zakonnej. W drodze powrotnej Rajmund popłynął do Afryki, do Algieru, by rozejrzeć się w sytuacji. Po powrocie do Hiszpanii zdał sprawę św. Piotrowi i zaczął zbierać pieniądze na wykup chrześcijan. Powrócił do Algieru i wykupił część niewolników. Zabrakło mu jednak pieniędzy na wykup pewnego chrześcijanina, który bardzo o to błagał. Kiedy Arabowie nie chcieli się zgodzić na słowo, że pieniądze zostaną za niego uiszczone, Rajmund sam oddał się w niewolę, byle tylko nieszczęśliwego wypuszczono na wolność. Tak też się stało. Rajmundowi ówczesnym okrutnym zwyczajem przebito wargi tak, by mógł otwierać usta tylko dla przyjęcia pokarmu, a nogi skuto mu łańcuchem. Chrześcijanie na widok takiego bohaterstwa utwierdzili się jeszcze bardziej w wierności dla Chrystusa, chociaż nęcono ich wolnością i zaszczytami, jeśli wyrzekną się wiary. U muzułmanów zaś ten heroiczny czyn Rajmunda wzbudził podziw. Wieść o tym niezwykłym wypadku rozeszła się po Europie. Rychło też zebrano pieniądze i wykupiono Rajmunda. Papież Grzegorz IX zaprosił go do Rzymu i mianował kardynałem (1239). Rajmund jednak był już u kresu sił. Nadto dołączyła się febra i Rajmund zmarł 31 sierpnia 1240 roku. Pochowany został w kościółku św. Mikołaja w Barcelonie. Bóg wsławił jego grób tak licznymi cudami, że stał się on głośnym sanktuarium. Dopiero jednak papież Aleksander VII w 1657 roku wpisał Rajmunda do Martyrologium Rzymskiego, a bł. Innocenty XI (+ 1689) jego święto rozszerzył na cały Kościół. 

Św. Rajmund jest patronem kobiet w stanie błogosławionym, dzieci w łonie matek, położnych, w porodzie, w połogu, dzieci, pielęgniarzy, więźniów, niewinnie skazanych, uzależnionych, niewolników, obrońcą przed gorączką, islamem, muzułmanami, aborcją, apostazją oraz opiekun domowych zwierząt.